Wanneer je veel weerstand ervaart, vanuit je omgeving of intern, dan is dat vaak een teken dat er iets anders is dan anders. Misschien is er wel iets veranderd aan jou. Niks mis mee. Maar waarom krijg je dan weerstand?
Mensen zijn eigenlijk allemaal gewoontediertjes. En als er iets aan jou verandert, zal je gaan merken dat anderen eerst even een beetje aan de ‘nieuwe jou’ moeten wennen. Sommigen vinden die verandering geweldig en gaan je meer waarderen en respecteren om wie jij bent. En anderen zagen liever de oude jou, omdat dat misschien beter in hun straatje paste. En je zal daarnaast ook nieuwe mensen gaan aantrekken die beter levelen met de nieuwe jou.
Iedereen kent het spreekwoord wel; wat de boer niet kent, dat eet ie niet. Dat kùn je heel letterlijk nemen. Bijvoorbeeld wanneer een klein kind iets krijgt voorgeschoteld wat hij niet kent. Vanwege de nieuwe smaak, of vanwege de onbekende structuur van het voedsel, is het goed mogelijk dat het “vies” wordt gevonden. Dan wordt het uitspugen, misschien huilen, of niet meer willen eten. En hoe harder je het opdringt hoe groter de weerstand. Maar als je het over een langere periode toch een aantal keer ongedwongen aanbiedt, en het steeds een heel klein beetje laat proeven, went het uiteindelijk wel, en is het toch ineens wel lekker. Meestal dan, want soms ook niet. Soms wordt het gewoon echt niet lekker gevonden en dat is dan dat. En dat is ook prima natuurlijk, dat zal je dan moeten accepteren.
En zo is het niet alleen met het eten van iets nieuws voor een klein kind, maar ook voor volwassenen wanneer een persoon uit de nabije omgeving ‘ineens’ verandert. Je ziet vaak dat er iets wezenlijks verandert in een mens na een ingrijpende gebeurtenis, zoals een echtscheiding, verlies van een belangrijke baan, overlijden van een partner of een burn-out. Zijn of haar leven staat op zijn kop. Alles wat eerst normaal was staat ineens op wankele poten en er moet een nieuw evenwicht worden gevonden. In het begin ziet de buitenwereld alleen het verdriet of depressie bij de ander. Maar daarna volgt vaak het moment waarop mensen introspectie gaan plegen, en de balans gaan opmaken. Dat stuk ziet de buitenwereld niet. Na zo’n periode van bezinning herken je iemand soms bijna niet meer terug.
Door verlies van een partner of een baan, ontstaat er een gat. Die partner of die baan vervulde een rol in jouw leven, en daarmee had jij zelf ook een bepaalde rol, een gevolg van de wisselwerking die je met die partner of in die baan had. Het wegvallen van de rol van die partner/baan, betekent ook dat jij niet langer in je oude vertrouwde rol kan blijven zitten. Nou ja, dat kun je wel proberen natuurlijk, als gewoontediertje zijnde, maar vroeg of laat merk je dat dat niet meer functioneert. De tegenhanger is namelijk weg. Jij zal nu zelf bepaalde delen van de rol die de ander eerst vervulde in je leven op je moeten gaan nemen, en misschien delen van jouw oude rol moeten laten vallen. Doe je dat niet, en blijf je door rennen zoals je altijd al deed, dan loop je vroeg of laat tegen de lamp. Veel mensen komen zo ongewild in een burn-out terecht. Ze blijven te lang alle ballen in de lucht houden, op de manier zoals ze dat altijd gedaan hebben, terwijl de omstandigheden al lang niet meer zijn zoals die ooit waren. Het gedrag/coping past niet meer bij de omstandigheden. Er is echt een andere benadering nodig. Maar hoe dan? Het is soms heel moeilijk om daar zelf achter te komen, zeker omdat het leven intussen ook gewoon door gaat en veel van je vraagt.
Je kunt er dan verstandig aan doen om tijdelijk de hulp van een professional in te roepen, die samen met jou door dit proces heen kan wandelen. Dat is niet alleen prettig om dingen weer helder te krijgen voor jezelf, maar ook een stok achter de deur om hier bewust even tijd en aandacht aan te schenken.
Wanneer je door zo’n proces heen gaat zal je op een gegeven moment ook gaan merken dat je sneller het eigen gedrag of gewoontes gaan herkennen, die eigenlijk niet meer wenselijk zijn in je huidige situatie. Zoals bijvoorbeeld jezelf op de vlakte houden om de lieve vrede te bewaren, of niet voor jezelf kunnen gaan staan op momenten die er toe doen, om er maar een paar te noemen. Je zal dus die dingen bij jezelf gaan herkennen die je vroeger deed omdat het werkte in die situatie, maar die nu niet meer passend zijn en je eerder in de weg staan.
Doordat je het leert herkennen bij jezelf zal je ook bewust kunnen kiezen om dingen anders te doen. Dat begint met kleine stapjes, maar heb je eenmaal de smaak te pakken dan worden het al snel grote stappen. Mensen uit je directe omgeving zullen die verandering natuurlijk ook gaan opmerken en daar op gaan reageren. In het begin kun je dan weerstand ervaren vanuit je omgeving. Hoewel dat niet altijd makkelijk kan zijn, is het eigenlijk vooral een teken dat je op de goede weg bent. Je bent aan het veranderen, en je gaat anders met dingen om.
Om mensen die dicht bij je staan daar een beetje in mee te nemen is het belangrijk dat je ook duidelijk communiceert wat je (nieuwe) wensen of verwachtingen zijn, wat je nodig hebt of hoe je tegen een situatie aan kijkt. Ga gewoon het gesprek aan wanneer het nodig is. Het zal veel van de weerstand weg nemen en begrip kweken. Misschien niet bij iedereen, maar de mensen die het goed met je voor hebben zullen je begrijpen en accepteren zoals je bent.
Weerstand is eigenlijk niet meer dan verzet tegen het nieuwe en onbekende. Door er over in gesprek te gaan, maak je het onbekende bekend, en verdwijnt de weerstand. Dus om even op het eerdere spreekwoord terug te komen; leer de boer kennen wat ie nog niet kent, en hij zal uit je hand eten.
Wil je meer weten? Neem vrijblijvend contact met me op via onderstaand contactformulier.
