Leesvoer

Wanneer je veel weerstand ervaart, vanuit je omgeving of intern, dan is dat vaak een teken dat er iets anders is dan anders. Misschien is er wel iets veranderd aan jou. Niks mis mee. Maar waarom krijg je dan weerstand?

Mensen zijn eigenlijk allemaal gewoontediertjes. En als er iets aan jou verandert, zal je gaan merken dat anderen eerst even een beetje aan de ‘nieuwe jou’ moeten wennen. Sommigen vinden die verandering geweldig en gaan je meer waarderen en respecteren om wie jij bent. En anderen zagen liever de oude jou, omdat dat misschien beter in hun straatje paste. En je zal daarnaast ook nieuwe mensen gaan aantrekken die beter levelen met de nieuwe jou.

Iedereen kent het spreekwoord wel; wat de boer niet kent, dat eet ie niet. Dat kùn je heel letterlijk nemen. Bijvoorbeeld wanneer een klein kind iets krijgt voorgeschoteld wat hij niet kent. Vanwege de nieuwe smaak, of vanwege de onbekende structuur van het voedsel, is het goed mogelijk dat het “vies” wordt gevonden. Dan wordt het uitspugen, misschien huilen, of niet meer willen eten. En hoe harder je het opdringt hoe groter de weerstand. Maar als je het over een langere periode toch een aantal keer ongedwongen aanbiedt, en het steeds een heel klein beetje laat proeven, went het uiteindelijk wel, en is het toch ineens wel lekker. Meestal dan, want soms ook niet. Soms wordt het gewoon echt niet lekker gevonden en dat is dan dat. En dat is ook prima natuurlijk, dat zal je dan moeten accepteren.

En zo is het niet alleen met het eten van iets nieuws voor een klein kind, maar ook voor volwassenen wanneer een persoon uit de nabije omgeving ‘ineens’ verandert. Je ziet vaak dat er iets wezenlijks verandert in een mens na een ingrijpende gebeurtenis, zoals een echtscheiding, verlies van een belangrijke baan, overlijden van een partner of een burn-out. Zijn of haar leven staat op zijn kop. Alles wat eerst normaal was staat ineens op wankele poten en er moet een nieuw evenwicht worden gevonden. In het begin ziet de buitenwereld alleen het verdriet of depressie bij de ander. Maar daarna volgt vaak het moment waarop mensen introspectie gaan plegen, en de balans gaan opmaken. Dat stuk ziet de buitenwereld niet. Na zo’n periode van bezinning herken je iemand soms bijna niet meer terug.

Door verlies van een partner of een baan, ontstaat er een gat. Die partner of die baan vervulde een rol in jouw leven, en daarmee had jij zelf ook een bepaalde rol, een gevolg van de wisselwerking die je met die partner of in die baan had. Het wegvallen van de rol van die partner/baan, betekent ook dat jij niet langer in je oude vertrouwde rol kan blijven zitten. Nou ja, dat kun je wel proberen natuurlijk, als gewoontediertje zijnde, maar vroeg of laat merk je dat dat niet meer functioneert. De tegenhanger is namelijk weg. Jij zal nu zelf bepaalde delen van de rol die de ander eerst vervulde in je leven op je moeten gaan nemen, en misschien delen van jouw oude rol moeten laten vallen. Doe je dat niet, en blijf je door rennen zoals je altijd al deed, dan loop je vroeg of laat tegen de lamp. Veel mensen komen zo ongewild in een burn-out terecht. Ze blijven te lang alle ballen in de lucht houden, op de manier zoals ze dat altijd gedaan hebben, terwijl de omstandigheden al lang niet meer zijn zoals die ooit waren. Het gedrag/coping past niet meer bij de omstandigheden. Er is echt een andere benadering nodig. Maar hoe dan? Het is soms heel moeilijk om daar zelf achter te komen, zeker omdat het leven intussen ook gewoon door gaat en veel van je vraagt.

Je kunt er dan verstandig aan doen om tijdelijk de hulp van een professional in te roepen, die samen met jou door dit proces heen kan wandelen. Dat is niet alleen prettig om dingen weer helder te krijgen voor jezelf, maar ook een stok achter de deur om hier bewust even tijd en aandacht aan te schenken.

Wanneer je door zo’n proces heen gaat zal je op een gegeven moment ook gaan merken dat je sneller het eigen gedrag of gewoontes gaan herkennen, die eigenlijk niet meer wenselijk zijn in je huidige situatie. Zoals bijvoorbeeld jezelf op de vlakte houden om de lieve vrede te bewaren, of niet voor jezelf kunnen gaan staan op momenten die er toe doen, om er maar een paar te noemen. Je zal dus die dingen bij jezelf gaan herkennen die je vroeger deed omdat het werkte in die situatie, maar die nu niet meer passend zijn en je eerder in de weg staan.

Doordat je het leert herkennen bij jezelf zal je ook bewust kunnen kiezen om dingen anders te doen. Dat begint met kleine stapjes, maar heb je eenmaal de smaak te pakken dan worden het al snel grote stappen. Mensen uit je directe omgeving zullen die verandering natuurlijk ook gaan opmerken en daar op gaan reageren. In het begin kun je dan weerstand ervaren vanuit je omgeving. Hoewel dat niet altijd makkelijk kan zijn, is het eigenlijk vooral een teken dat je op de goede weg bent. Je bent aan het veranderen, en je gaat anders met dingen om.

Om mensen die dicht bij je staan daar een beetje in mee te nemen is het belangrijk dat je ook duidelijk communiceert wat je (nieuwe) wensen of verwachtingen zijn, wat je nodig hebt of hoe je tegen een situatie aan kijkt. Ga gewoon het gesprek aan wanneer het nodig is. Het zal veel van de weerstand weg nemen en begrip kweken. Misschien niet bij iedereen, maar de mensen die het goed met je voor hebben zullen je begrijpen en accepteren zoals je bent.

Weerstand is eigenlijk niet meer dan verzet tegen het nieuwe en onbekende. Door er over in gesprek te gaan, maak je het onbekende bekend, en verdwijnt de weerstand. Dus om even op het eerdere spreekwoord terug te komen; leer de boer kennen wat ie nog niet kent, en hij zal uit je hand eten.

Wil je meer weten? Neem vrijblijvend contact met me op via onderstaand contactformulier.

Je ziet het echt heel vaak; de vakantie is voorbij (en die was héérlijk), je gaat weer aan het werk en binnen drie weken sta je weer helemaal AAN. Non stop. Je ploetert je een weg door je mailbox, je rent op en neer tussen werk, thuis (waar er ook nog genoeg op je ligt te wachten), kinderen en partner die aandacht vragen, de sportschool, om het maar niet over het huishouden te hebben…

De vakantie lijkt alweer een half jaar geleden en je energiepeil is weer tot ver beneden gezonde levels gedaald.

Soms weet je even niet meer hoe lang je het vol kan houden, maar ja… er zijn zo veel mensen afhankelijk van je. Je kinderen, partner, je werkgever, eventuele klanten of cliënten en misschien ook nog wel je moeder of vader die jouw zorg nodig heeft. Je wil niemand teleurstellen, iedereen tevreden houden, alles moet geregeld zijn, het huishouden op orde en dan wil je ook nog een beetje een gezellig sociaal leven onderhouden. STOP!!

Er komt echt een moment waarop je dingen anders wil gaan doen. Eigenlijk wéét je het al; het kan zo niet langer. ’s Avonds als de kinderen in bed liggen komen de tranen, de vermoeidheid, en de wanhoop. Maar wat moet je doen als je door de bomen het bos niet meer ziet? Waar moet je beginnen?

Nou eigenlijk gewoon bij jezelf. En dat is nu juist vaak datgene wat veel mensen moeilijk vinden. Even aan jezelf denken. Hoe moet dat ook alweer? Wie was je ook alweer voordat er kinderen kwamen? Voordat je je geliefde leerde kennen? Voordat je je zo committe aan die leuke baan? Zitten er nog steeds delen van die persoon van vroeger in je? En hoe ben je veranderd door alle ontwikkelingen waar je in je leven doorheen bent gegaan? Wie bèn je ook alweer?

Even aan jezelf denken betekent niet meteen dat je alles uit je handen moet laten vallen natuurlijk, het leven gaat immers gewoon door. Het betekent wèl dat je eens naar binnen mag keren om jezelf opnieuw te ontdekken. Wat zijn jouw wensen en verlangens? Waar krijg jij energie van? Waar liggen jouw grenzen? Als je dat al helder kan krijgen voor jezelf, zal je ook merken dat je naar de buitenwereld toe beter kan aanvoelen en aangeven wat je nodig hebt. Misschien kom je er achter dat je wat meer mag delegeren. Of dat je de verantwoordelijkheid niet altijd alleen hoeft te dragen, maar die ook mag laten liggen bij degene waar die hoort. Dit is natuurlijk een proces, en niet iets waar je meteen een ster in bent als je dat voorheen al niet was. Neem daar je tijd voor, gun jezelf de tijd om dit te leren.

Ik kan je hier bij helpen. Als wandelcoach neem ik je mee de natuur in waar we al wandelend in gaan op wat er nu echt toe doet voor jou. Door verschillende associatieve oefeningen krijg je al snel inzicht in jezelf op een manier die echt helend werkt. Desgewenst kunnen we een wandelcoachsessie ook afwisselen met een Voice Dialogue consult of energetisch werk om weer in je lichaam aan te komen, en wat minder in je hoofd te zitten. Ik lever altijd maatwerk, dus we kijken naar wat bij jou past.

Meer weten? Neem vrijblijvend contact op of lees verder op mijn website www.souledcoaching.nl.

Vandaag is het 21 maart, het begin van de lente. En voor mij betekent dat driedubbel feest!

Driedubbel? Jazeker, want niet alleen is het vandaag lente, het is ook de internationale dag van het bos (mijn praktijkruimte), EN last but not least, ik ben vandaag precies een jaar geleden als wandel- en natuurcoach begonnen met mijn praktijk Souled Coaching!

Om te delen in de feestvreugde bied ik een gratis wandelcoachsessie van één uur aan t.v.w. €79,- als je je hiervoor aanmeldt tussen 21 en 27 maart 2022.

Wat houdt dit precies in?
Je krijgt een uur gratis coaching*, dit vindt wandelend in de natuur plaats in Eindhoven of omgeving. Wil je meer weten over wat ik doe? Neem een kijkje op mijn website. Wil je je direct aanmelden voor een gratis wandelcoachsessie? Neem dan snel contact op via 06-280 393 07 of het contactformulier.

*Dit aanbod is alléén geldig wanneer je je aanmeldt tussen 21 en 27 maart 2022. De wandelcoachsessie hoeft dus niet in die week plaats te vinden, maar de aanmelding en het inplannen van een afspraak wel.

Afgelopen week was ik voor het eerst sinds jaren weer eens op de Sint Pietersberg in Maastricht, waar ik geboren en getogen ben. Het was een prachtige en zonnige dag, de lucht strak blauw en de eerste vroege voorjaarszon warm op mijn gezicht.

Ik wandelde daar samen met mijn kinderen, en mijn broer en zijn gezin. Ik heb me de laatste tijd niet zo gerealiseerd dat ik het miste, maar toen ik daar aan het wandelen was voelde het weer als thuis komen. Niet alleen door de omgeving waar ik honderden jeugdherinneringen aan bewaar, maar ook door mijn gezelschap.

De mensen die je in je jeugd hebt leren kennen, waar je mee opgroeide, kennen jou in je meest pure en ongecompliceerde vorm. Of dat nu je eigen familie of jeugdvrienden zijn, of misschien wel een leraar of lerares, maakt niet uit. Ze hebben jou leren kennen voordat je een stevige identiteit vormde, die bestaat uit wat je de buitenwereld voorspiegelt. Voor mij voelt dat intussen heel erg veilig, warm en vertrouwd, en mensen mogen me zien zoals ik echt ben. Maar dat is niet altijd zo geweest.

De laagjes (of sommigen noemen het muurtjes) die je in de loop van je leven om je heen opbouwt, door ervaringen, studie, werk, relaties en vriendschappen, vallen als losse vellen behang van je af zodra je weer in contact bent met mensen uit je jeugd. Zij zien jou zoals je echt bent, of in ieder geval een versie van jezelf die daar heel dicht bij komt.

Niet iedereen heeft leuke ervaringen opgedaan in zijn jeugd. Soms leer je als kind al heel snel van je directe omgeving dat jouw pure ongecompliceerde zelf niet goed genoeg is. Dat je moet veranderen. Dat je tot last bent, te druk, te dom, te gevoelig, te anders, te brutaal, te veel, te eigenwijs, te dik, te dun… Het kan vanalles zijn wat je als kind aangepraat kan worden, soms zelf met de beste intenties van de afzender. Als klein kind kun je nog niet relativeren, dus alles wat er tegen je gezegd wordt, neem je voor waar aan. En soms begrijp je maar half wat een volwassene je nu eigenlijk probeert te zeggen. Maar je doet je best. Je probeert te doen wat er van je verwacht wordt, zo goed als je kan. En zo groei je op. Je past je aan en wordt gevormd. En dat proces gaat verder in je volwassen leven, je gaat studeren, werken of reizen, misschien beland je zelfs wel een tijd in de goot. Je vrienden, liefdesrelatie, gezin, woonomgeving, soms ook status of bezittingen, pech of verlies, het vormt je allemaal. Er worden allemaal laagjes om je heen gevormd die jou de identiteit geven die je vandaag de dag hebt, voor de mensen die jou vandaag de dag kennen.

Maar in werkelijkheid kan natuurlijk niet zomaar iedereen zien wie er nu eigenlijk echt onder al die laagjes verstopt zit. Soms zie je het zelf niet meer. Als daar nog steeds het kleine bange kind zit, dat niet goed genoeg denkt te zijn, dan kan het heel veilig voelen om lekker verstopt blijven.

Vroeg of laat kom je in conflict met jezelf. Want wat er in zit, wil er ooit een keer uit. Dan komen er barsten en scheurtjes in alle laagjes die zich in de loop der jaren om je heen hebben gevormd. En wanneer je angstvallig probeert om die barsten en scheuren dicht te lijmen, vormen er zich weer nieuwe op andere plekken. Het wordt dweilen met de kraan open en het lijkt of alles wat je al die tijd zo zorgvuldig overeind hebt gehouden langzaam uit elkaar valt. Je kunt er niet meer omheen. Het wordt een puinhoop.

Onthoud altijd: Er is helemaal niks mis met jou. Je bent goed zoals je bent. Je ziet het alleen misschien zelf nog niet omdat je nog steeds door de ogen van een onervaren, en soms onbegrepen, kind naar jezelf kijkt. Misschien wordt het juist eens tijd om jezelf ècht te laten zien en ga je ervaren dat het helemaal zo erg niet is, dat mensen je nog steeds graag zien.

Het kan nooit kwaad om zo nu en dan eens te reflecteren op jezelf. Leef en doe je nog steeds zoals je opvoeders je dat ooit hebben geleerd, volgens hun normen en waarden? En voelt dat nog wel goed voor je? Zien mensen wie je echt bent? Of verstop je je nog steeds in de diepste lagen van jezelf, bang om gezien en veroordeeld te worden, zoals vroeger gebeurde toen je nog klein was. Als je jezelf door andere ogen kan gaan zien, kun je ook “de puinhoop” weer opruimen, en je leven op een andere manier gaan inrichten op een manier die voor jou goed voelt. Volgens jouw eigen normen en waarden.

Wil je hier een keer verder over bomen? Met iemand die zonder (voor)oordeel naar je kijkt en luistert? Misschien is een wandelsessie in de natuur dan wel iets voor jou.

Bel/app voor meer info of een afspraak naar 06 – 280 393 07.

Liefs Eline
Souled Coaching